سکوت
چه آرام وبی صدا عاشقت می شوم این بار .......
اگر پشت سرت را نگاه کنی جای پای من روی برفها مانده است ....
آری این پایان راه است
و همچنان سهم من از عشق
سکوت........................
نا مش بر زبانم
نا مش بر زبانم هر بار که سخن می گو یم
شکلش مقابل چشمانم به هر کجا که می نگرم
هر شب و روز گو یی این روح اوست که در من گام بر می دارد
گویی این او نیست که مرا کُشته است
من او را کشته ام و با خود به هر جا می برم ...
در بهار سبز عاشق شدم
در بهار سبز عاشق شدم
تا برگ ریز پاییز
ولی اکنون
که برگها می پژمرند
چگونه می توان هنوز عاشق ماند ؟
قلب آدمی کوچک است
کوچکتر از آن که عشق و سر ما وگرسنگی ،
با هم در آن جا بگیرد .
***
در روزهای آفتابی عاشق شدم
تا آخرین روزهای تابستان
ولی اکنون که بر فکها می درخشند
چگونه می توان هنوز عاشق بود ؟
نه،
راه عشق و رنج از هم جداست .
***
افسوس
دوستش داشتم ،
وهر گز باورم نمی شد
که این نیز ، مثل هر چیز دیگر
خواهد گذشت .
واز شیرینی عشق
تنها رایحه ای تلخ ،
در جان من باقی خواهد ماند ...
