وقتی چیزی برای از دست دادن نداشتم،همه چیز را بدست آوردم.وقتی فروگذاشتم کسی را که بودم،خودم را یافتم .وقتی خفت را شناختم واما بازبه راهم ادامه دادم،فهمیدم در انتخاب سرنوستم آزادم.نمیدانم،شاید بیمارم،شاید زندگی مشترکم رویایی بود که تا وقتی بود، نفهمیدمش.می دانم می توانم بدون او زندگی کنم،اما دلم می خواهد دوباره ببینمش......تا به اوچیزی را بگویم که تا وقتی با هم بودیم،هرگز نگفتم:تو را بیشتر از خودم دوست دارم.اگر بتوانم این را بگویم،میتوانم در ارامش به راهم ادامه بدهم ....چراکه این عشق رستگارم کرده است .

پائولوکوئلیو(زهیر)